Weet je wat het bizarre is het is precies 2 jaar geleden op de dag af dat mijn moeder op de zelfde afdeling lag en hoorde dat de darm
kanker terug was gekomen , ze had dit heel wat jaren overleefd ondanks de uitzaaiingen met medicijnen net als ik die ze elke dag moest nemen en geloof het of niet nu is het ook dezelfde dag dat mijn moe naar een verpleeghuis ging alleen in Rotterdam.
De operatie is erg zwaar en lang geweest ze hebben heel wat weggehaald waar verdachte plekken op zaten de uitslag hebben we nog niet we gaan er wel van uit dat die niet goed is maar vandaag gaat ze naar een verpleeghuis geeft ons iets meer rust.
Wat nu Deja Vu wat er allemaal in 2 jaar kan gebeuren en wat wij moeten verwerken het houdt niet op.
vrijdag 19 augustus 2011
donderdag 4 augustus 2011
triest deja vu
Na donderdag is er veel gebeurd en zijn wij verschillende keren per dag gebeld en naar moe gereden die wilde niet meer eten enz. Het is in en in triest om het aan te zien een deja vu voor ons net als met mijn moeder.
Dinsdag weer de hele dag in het ziekenhuis en dinsdag avond een crisis opname in een verpleeghuis. Veel geregel en weer gesprekken met specialist, verpleegkundige, gisteren met de verpleeghuisarts, nieuwe onderzoeken enz dus druk, druk, druk van al die gesprekken wordt ik ook doodmoe ik merk nu dat ik beslist nog lang niet de oude/beter ben.
Vandaag weer heel de ochtend ziekenhuis overleg hoe of wat gaan we nu doen, de opname in het ziekenhuis is vervroegd dus als wij al de illusie hadden om misschien 2 of 3 dagen weg te gaan is die nu verbrijzeld.
Helaas staat onze vakantie in september nu ook op losse schroeven want net als bij mijn moeder er moet wel iemand zijn, en we weten niet hoe ze door de operatie heen komt en dan erna moet er wat geregeld zijn we nu al mee bezig met de verpleeghuisarts dus ook veel telefoontjes plegen geen rust tja en nu zit ik er flink doorheen ik kan dit blijkbaar allemaal nog niet aan, geen energie meer hoge bloeddruk en ga zo maar door Henk is ook moe die komt niet aan werken toe rent elke dag heen en weer samen met mij tussen ziekenhuis, verpleeghuis, werk en huis dus gaat volgende week maar werken ipv vakantie ik kan niets regelen op mijn werk dus zit thuis moest ook uitrusten van de specialist waar ik gister tussendoor zelf ook nog even naar toe moest.
Een lichtpuntje de uitslag was achteraf niet zo somber als eerst werd gezegd.
Dinsdag weer de hele dag in het ziekenhuis en dinsdag avond een crisis opname in een verpleeghuis. Veel geregel en weer gesprekken met specialist, verpleegkundige, gisteren met de verpleeghuisarts, nieuwe onderzoeken enz dus druk, druk, druk van al die gesprekken wordt ik ook doodmoe ik merk nu dat ik beslist nog lang niet de oude/beter ben.
Vandaag weer heel de ochtend ziekenhuis overleg hoe of wat gaan we nu doen, de opname in het ziekenhuis is vervroegd dus als wij al de illusie hadden om misschien 2 of 3 dagen weg te gaan is die nu verbrijzeld.
Helaas staat onze vakantie in september nu ook op losse schroeven want net als bij mijn moeder er moet wel iemand zijn, en we weten niet hoe ze door de operatie heen komt en dan erna moet er wat geregeld zijn we nu al mee bezig met de verpleeghuisarts dus ook veel telefoontjes plegen geen rust tja en nu zit ik er flink doorheen ik kan dit blijkbaar allemaal nog niet aan, geen energie meer hoge bloeddruk en ga zo maar door Henk is ook moe die komt niet aan werken toe rent elke dag heen en weer samen met mij tussen ziekenhuis, verpleeghuis, werk en huis dus gaat volgende week maar werken ipv vakantie ik kan niets regelen op mijn werk dus zit thuis moest ook uitrusten van de specialist waar ik gister tussendoor zelf ook nog even naar toe moest.
Een lichtpuntje de uitslag was achteraf niet zo somber als eerst werd gezegd.
Abonneren op:
Posts (Atom)