Gelukkig niet

Er loopt een traan over mijn wang, Een tijdje was die traan bang, Bang voor het verdriet bang voor de pijn, Bang voor de zorgen omdat ik niet meer bij jou zou kunnen zijn, Nee niemand die het ziet, daarom lopen er tranen over mijn wangen, tranen van verdriet. Ik heb veel te verstouwen gehad de afgelopen maanden eerst die operatie en het los rukken van het verkleefde bindweefsel. De oncoloog vertrouwde het niet mijn bloed was niet goed de leverfuncties, afbraak botweefsel en dan die stijgende tumormarker dus ik mocht weer de Botscan in en de botdichtheidsscan in en diverse röntgen foto's overal van foto's van mijn longen en een spoedconsult bij de Cardioloog met weer hartfunctie onderzoeken echo' van de pompfunctie en nog wat gerommel aan mijn hart en lijf. Dan het wachten en wachten tussen hoop en vrees. Eind vorige week de uitslagen geen uitzaaiingen maar mijn artrose is sterk verergerd en zit nu overal en een nieuw plekje is mijn rechter middenvoet en enkel gewricht en mijn beide knieën dat samen met mijn schouders en rug en heup een heus festijn, ook was mijn bot dichtheid verergerd dus is mij een infuus aangeboden een keer in de drie maanden naast mijn dagelijkse dosis calcium pillen. Mijn hart komt van de medicijnen net als nog meer erg zware bijwerkingen mijn longen zijn wel aangetast en heeft bestralings schade. Dit alles heeft geresulteerd in een beslissing en wel het stoppen met de medicijnen voorlopig op proef voor een aantal weken dan moet ik weer wat opknappen zoniet dan weer gaan slikken. De oncoloog vondt dat dit even de beste oplossing was dan kan mijn bloed weer stabiliseren mijn lever herstellen en de afbraak wordt verminderd.Helaas komt dit bij veel patiënten voor je slikt dit niet voor een gebroken teen maar als tumor/ uitzaaiingen remmer rotzooi dus met een chemo stofje erin. Nu ben ik weer aan het opkrabbelen na deze nare weken en gelukkig is het niet kwaadaardig was mijn eerste gedachte.