empathie bij artsen

Waarom deze aanhef nu mijn oncoloog is een schat zeer empatisch oftewel meelevend.
Nu dat het ook anders kan hebben we gisteren ervaren.
Ik hou al dagen zeer veel vocht vast en aan het eind van de dag is het enorm maar sinds vrijdag is het al bij het uit bed komen en mijn voeten , enkels armen en handen zijn mega dik van het oedeem en jawel ik heb nu ernstig lymfeoedeem in mijn geopereerde arm zo erg dat mijn kous stuwt.
Ik heb er last van voeten doen zeer en alles stuwt oke zover over dit vocht.
zondag ochtend stond mijn huid zo strak dat Henk vond dat ik even moest overleggen met de afdeling oncologie ik zit al steeds omhoog met benen en armen maar zelfs mijn gezicht is vol vocht dit kan gevaarlijk zijn voor je longen en hart dus ik overlegd wat ik er aan kan doen bellen ze terug na overleg met een oncoloog moest ik naar de seh nu het was eindelijk mooi weer dus wij 's-morgens daar naar toe en we werden goed geholpen en snel door de zusters daar die schrokken van het michelin vrouwtje dus een co-assistente erbij lief jong ding die de helft niet begreep van de kuur en nog nooit littekens had gezien van pokkenprikken maar dat ter zijde na meer dan een uur kwam er een arts-assitente weer het hele verhaal enz. die vertrouwde het niet had het al over opnemen, vocht afdrijven enz. na weer meer dan een uur we hadden inmiddels al eten daar gehaald en was de middag al een eind gevorderd kwam er een internist bij en die begon zien uw voeten en enkels er altijd zo uit, oke slip of the tong zullen we maar zeggen maar toen na dat hij heeft gekeken alleen naar mijn voeten verder niet naar mijn armen er is nergens naar gekeken, niet naar de longen niets had hij een vraag nu dit geloof je niet: waarom zijn jullie op zondag op de seh als je woensdag voor een afspraak bij je oncoloog moet zijn konden jullie niet wachten en dit op een toon niet te geloven.Nu je begrijpt ik zag Henk kijken en ik netjes terug dat we overleg hadden gehad en de arts van de afdeling ons zelf had gestuurd en ik met dit weer helemaal niet de hele dag in het ziekenhuis wil zitten en al niet wilde komen maar moest van de afdelingsarts, hierop zei hij niets niet eens sorry dit wist ik niet.
Resultaat ik moet afwachten tot woensdag en extra urine inleveren voor evt eiwit ook woensdag niet eens gisteren omdat sommige kankersoorten dit in de urine hebben dit tegen de arts-assistente niet tegen ons wist dus ook niet wat ik mankeerde.
Nu heb ik ingezwachtelde benen en arm en nog steeds is alles dik, conclusie we hebben met dat mooie weer voorniets al die uren in het ziekenhuis gebivakeerd er is niet eens naar me gekeken hij wist niet wat ik eigenlijk voor kanker soort heb en gaven het gevoel dat we zijn tijd verknoeide en zijn onverrichte zaken naar huis teruggekeerd zonder dat er iets aan het probleem is gedaan en met een vervelend gevoel waardoor ik van slag was en nog ben. Henk heeft netjes zijn ongenoegen geuit aan de arts-assistente die er eigenlijk ook niets aan kon doen, de zuster die mijn benen heeft gedaan vond het ook naar maar mijn arm doe ik zelf maar is niet eens aandacht aanbesteed.
Dit wilde ik even kwijt.