Inderdaad was de uitslag niet goed maar alles is weggehaald en er volgt geen vervolg traject maar toch holt Henk zich rot naar ziekenhuis afspraken met moe ze is inmiddels thuis uit het verpleeghuis de dag na onze vakantie moesten we gelijk weer opdraven verhuizen van kleding en spullen boodschappen alles moest nog geregeld het eten van het huis de hulp elke dag enz niemand had wat gedaan in onze vakantie we waren nog geen kwartier thuis of het begon al, bed moest nog opgemaakt nu ja wij waren weer in de running.
Onze vakantie was op Kreta, heerlijk warm gelukkig weinig zon ik mag daar niet in heerlijk hotel een auto gehuurd voor een week veel gezien een minpuntje mijn heup/bekken oftewel onderrug vreselijke pijn gehad leek wel een fikse ontsteking en nu we het daar toch over hebben eerst was er sprake van een wervel dat is het niet ook geen spier wat dan wel nu rijst de vrees door iedereen (in het ziekenhuis)en mijzelf dat het toch niet goed is het is namelijk sluipend begonnen een half jaar na de chemotherapie en soms was het weg nu niet meer het is een constante pijn 24 uur lang maakt niet uit of ik loop, sport, zit of lig is constant aanwezig Ik wordt er knettergek van en het belemmerd inmiddels enfin morgen moet ik naar de chirurg en mammografie laten maken dan hopen we dat er naar gekeken wordt en de ongerustheid wordt weggenomen.
Met manlief gaat het vind ik niet zo best heeft teveel hooi op zijn vork vanmorgen weer heel de ochtend in het ziekenhuis 2 verschillende locaties nog wel gezeten met zijn moeder en ze is niet zo makkelijk, klaagt altijd is weer depressief maar hij doet alles voor haar is er veel mee bezig en natuurlijk gaat het niet zo lekker met haar maar ze legt een enorme claim op ons belt om de haverklap met klachten en ik heb niet meer de energie ervoor momenteel ben afgedraaid,slaap slecht van de pijn, om kort te gaan Henk is erg afwezig,vergeetachtig en is moe ook heeft hij iets aan zijn schouder moet daarvoor 1 keer per week naar de fysiotherapie net als ik voor mijn oedeem arm en is ingetapet tussendoor werkt hij natuurlijk ook nog.
Zie dit nu niet als een klaagzang want dat is het niet maar ik maak me zorgen om manlief en blijkbaar interesseert het niemand of hij doordraait want hulp is er dus niet bij de zorg terwijl hij ook nog zo goed voor mij zorgt hij heeft dus eigenlijk twee zorgen kindjes en dat is echt teveel denk ik zo. Het gevolg is dat ik zelf maar aanmodder en niet klaag over mijn pijntjes en probleempjes want ik wil hem niet extra belasten maar dat voelt wel eenzaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten