Snik

Gelukkig slaat de antibiotica aan maar ik slik nog allerlei medicijnen voor mijn longetjes ben net de nieuwe kous aan wezen meten en die wordt een klasse meer druk en het handschoentje heeft nu ook vingers ook met zwaardere druk morgen krijg ik weer nieuwe zooltjes en ik ben zoooooooooo moe en nu toch enigzins verdrietig ik kan het blijkbaar allemaal niet meer verwerken,(heb geen tijd alles volgt elkaar te snel op) de pijn in mijn rug en schouder en dan die longontsteking die erg langzaam overgaat ik wist dat ik door de chemo kwetsbaar was en dan ook het alleen zijn Henk is uiteraard veel in de hospice buiten zijn werk om dus alleen met eten even thuis en in de avond ook veel weg naar moe of zijn werk inhalen en ik ga nog heel vroeg naar bed en dan natuurlijk de situatie met moe die nu in een hospice ligt.
Maandag hebben ze uren op de ambulance moeten wachten voor het vervoer naar de hospice en ik heb zaterdag ondanks alles toch even wat spulletjes op haar nieuwe kamer neergezet dan stond er iets bekends heb ik voor mijn moeder ook gedaan, dik aangekleed natuurlijk.
Kortom gezegd Ik ben alles zat en zou het liefst willen vluchten maar ach daar schiet je niets mee op ik neem mijn ziekte en alle ongemakken gewoon mee ik wil weer zorgeloos kunnen leven zonder pijn en dikke arm en al die consulten bij artsen, fysiotherapeuten en andere instanties en alle andere bij/nawerkingen van de kanker en echt ik ben blij dat ik nog leef en er vroeg bij was maar soms wordt alles te veel zoals nu.