Zo hier ben ik weer eens ik ben naar de kapper geweest ja,ja, nou dat was me wat bij het afhalen van mijn haar geen traan gelaten en nu bij de kapper daar kwamen de waterlanders, nu moet je niet aan brullen denken maar gewoon tranen in mijn ogen voor iedereen is het een normale gang naar de kapper bij mij nu niet het was de eerste keer dit jaar en na het kaal zijn best een emotiemoment.Maar ik ben weer geknipt en mijn chemokrullen heb ik nog.
Overmorgen mag ik naar de bedrijfsarts en gelijk daarna weer sporten gelukkig is het in hetzelfde ziekenhuis en lokatie dit scheelt weer een ritje.
Ik durf nu zo zachtjes aan een beetje aan onze vakantie te gaan denken vorig jaar werd die telkens opgeschoven eerst door mijn werk toen die vervelende huidkanker met de dagopname voor de bestraling en mijn moeder die aan verpleeghuis hoppen deed met ziekenhuis opnamen ertussen in en uiteindelijk haar overlijden en gelijk erna weer een annulering omdat ik ineens zomaar uit het niets borstkanker bleek te hebben en nog wel met 2 tumoren en uitzaaiingen en nooit iets gemerkt, nu ja jullie weten het vervolg dit afgelopen jaar.
Maar genoeg gemekkerd volgende week mag ik weer gaan werken een paar uur en ook moet ik bloed prikken kijken of dat weer op het oude niveau is en mijn zogeheten tumormarkers dit noemde de oncoloog het kankerstofje of dit is gezakt in waarde.
We gaan het allemaal weer zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten